Witam serdecznie:)

[Betina]

Witam serdecznie!
Przepraszam, ze ominęłam "Powitalnie" i od razu rzuciłam się do wysyłania postów na forum
Prezentuję post, który zamieściłam już w jednym wątku, on doskonale oddaje moja obecną sytuację.
Postanowiłam zwrócić się do uczestników forum, ponieważ od dłuższego czasu zaczęłam szukać swojej drogi do Boga. Postaram się jak najkrócej opowiedzieć moja historię. Wraz z mężem zostaliśmy wychowani w wierze rzymsko-katolickiej, mąż kiedyś służył nawet do mszy, jednak nie była to prawdziwa, głęboka wiara, tylko coś, "co musi być i już, bo co ludzie powiedzą, bo tak wypada". Niestety pogląd ten jest tak obecnych w naszym społeczeństwie, robienie czegoś na pokaz, bo "tak trzeba". W mojej rodzinie nigdy nie było współnych wyjść do kościoła, rodzice nie rozmawiali ze mną o Bogu, na wiele nurtujących mnie pytań od nikogo nie mogłam uzyskać odpowiedzi. Ale ponoć byliśmy katolikami... Dzisiaj swoją Pierwszą Komunię Św. wspominam tylko przez pryzmat prezentów - niestety smutne to, ale prawdziwe. Tak samo śluby rzymsko-katolickie znajomych. Najważniejsze wesele, przepych, fryzura i kosmetyczka. A gdzie w tym wszystkim jest Bóg? Nauki przedmałżeńskie trzeba "odbębnić" - przykry obowiązek. Koledze potwierdzenie odbycia spowiedzi przedślubnej podpisał inny kolega Pożycie przed ślubem? "A owszem jest, ale przecież w niedzielę wyspowiadam się z tego i będzie wszystko ok" - słowa znajomego. przecież taka spowiedź będzie nieważna, bo nie ma postanowienia poprawy! Dodatkowo jeszcze zachowanie duchownych katolickich, rewelacje przedstawiane w mediach, szczegółówe pytania intymne zadawane prze księdza na spowiedzi. Jednak czara przelała się w momencie, gdy ksiądz proboszcz nie chciał ochrzcić dziecka szwagra, ponieważ nie miał ślubu kościelnego z matką dziecka(to była wpadka, nie kochają się, nie chcą być razem), a sam MA DWOJE DZIECI! Moim zamiarem nie jest obrażanie nikogo, poprostu chcę przedstawić sytuację, w której się znalazłam. Jestem otoczona pseudokatolikami, zakłamanymi, których życie nie ma nic wspólnego z nauką Boga. Dlatego zaczęłam szukać... Z mężem wzięliśmy ślub cywilny, był dla nas bardzo ważny, składaliśmy przysięgę. Odbyło się małe przyjęcie z uroczystym obiadem. Byliśmy zachwyceni. Rodzina nie. Na kościelny w KRK nie zdecydowaliśmy się od razu. Oczywiście nastąpiło wielkie oburzenie rodziny, ale my poprostu tego nie czujemy. Powiem szczerze, na myśl, że mam wyspowiadać się księdzu do ucha bierze mnie obrzydzenie. nie byłam u spowiedzi od bierzmowania (14 lat) a mam już 25 lat. Ponad 11 lat... Bardzo mi z tym źle, ale teraz i tak zostaliśmy wykluczeni z życia kościoła, bo według niego żyjemy w grzechu i nawet gdybym się przełamała nie dostanę rozgrzeszenia. Modlę się codziennie, chodzę do kościoła, ale czegoś mi brakuje... Chcę w pełni uczestniczyć we mszy św, przyjmowac komunię, chcę wziąć ślub przed obliczem Boga, ale chyba już nie chcę należeć do KRK. KEA już od kilku lat "siedzi" w mojej głowie. Chciałabym zacząć uczestniczyć w życiu KEA, ale oczywiście pojawia się mnóstwo wątpliwości, niepewności... Wiem, że to nie jest forum typu 'telefon zaufania" jednak nie mam do kogo się zwrócić i chciałabym uzyskać od Was jakies wsparcie w tej kwestii. Czy przechodząc do KEA nie czuliście się w jakimś sensie "zdrajcą"? Jednak tyle lat życia w tradycji katolickiej robi swoje. I druga sprawa: odrzucenie kultu świętych... nie wiem czy mogłabym się na to zdobyć. I patrzeć na papieża też już zupełnie inaczej... Bardzo proszę o Wasze przemyślenia, Wasze słowo jest mi bardzo potrzebne.

[Betina]

Zamierzam wybrać się na nabozeństwo KEA. Takie nabożeństwa u mnie w mieście podbno odbywają w Ośrodku E-A opieki nad osobami starszymi, w niedzielę. Niestety, rodzina o niczym nie wie. Będe musiała wymknąć się ukradnkiem (mieszkamy z mężem u moich rodziców). Podejrzewam, że byłaby awantura, gdyby się dowedzieli Ale już niedługo wraz z mężem wyprowadzimy się do nowobudowanego przez nas domu Coraz częściej myślę też o ślubie przed oblliczem Boga. Co działoby się w mojej rodzinie, gdyby odbył się w KEA... Niestety, tak, jak ktoś już napisał na tym forum, w naszym społeczeństwie lepiej odbiera się ateistów niz konwertytów ;(

[Dredd]

Witam Serdecznie:)
Mam nadzieję, że każdy na tym forum postara Ci się pomóc.
Jednak jako, mam nadzieję niedługo, przyszły konwertyta, muszę prosić Cię byś odpowiedziała sobie na najważniejsze pytanie o przesłanki, powody ewentualnej konwersji.
Wyznanie KEA oraz KRK znacznie się od siebie różnią (w ramach jednej religii oczywiście).
Zatem powodem konwersji nie może być oczywiście zły wizerunek katolika w Twoim środowisku,
tylko potrzeba odnalezienia prostej i właściwej drogi do Boga.
Mam nadzieję, że Ci się uda. Czego oczywiście z całego serca Ci życzę.
PS. A co na to Twój mąż?

[Tomasz]

Również witam bardzo serdecznie i podpisuje się pod postem Dredda.

Jeżeli chodzi o kwestie, które poruszyłaś - to porozmawiamy w tematach, gdzie posty zostały zamieszczone.

[Betina]

Oczywiście zdaję sobie sprawę z różnic wynikających w wyznawaniu wiary, już od dłuższego czasu zagłębiam się w nauki KEA. Zły wizerunek katolików sprawił, że chcę tego jeszcze bardziej, gdyż nie mieszczą mi się w głowie wspólne modlitwy w otoczeniu zakłamanych ludzi. Jak już wspomniałam, największe wątpliwości co do nauki preznetowanej przez KEA mam w stosunku do braku kultu świętych, ale chyba jeszcze nie do końca to rozumiem.

Mój mąż podziela moje poglądy, byłam nawet miło zaskoczona, gdy okazało się, że równiez od jakiegos czasu myślał o tym, co ja Spytałam go nawet czy nie czułby się jak "zdrajca" (ja mam takie obiekcje). Twierdzi, że nie.

[jagna]

Witaj Ja napiszę tylko kilka słów o pokazowym katolicyzmie. Tak, to jest problem, ale nie jest też tak, że kazdy katolik wierzy na pokaz a ślub to dla niego rewia mody - bo sama znam takich, dla których to sakrament, a ubrania i przyjęcia to tylko dodatki. Takie umasownienie praktyk religijnych to chyba problem w każdym kraju, gdzie jakieś wyznanie dominuje wyraźnie. Czytałam kiedyś, że w Danii praktykuje 5% ludzi, a ochrzczonych i konfirmowanych jest ok 80%. I to nie znaczy, że luteranizm jest na pokaz i bez wartości.

Tak samo jak katolicka spowiedź - można mieć podejście: grzeszę i się wyspowiadam, co mi tam, a można naprawdę spowiedź przeżywać. Co do chrztu - niby ksiądz nie powinien odmawiać dziecku, ale jednak wiara dziecka w sporej części zalezy od ukierunkowania go, a w rodzinie, gdzie rodzice nie mają ślubu, można się domyślać, że łatwo nie będzie.

Cała Twoja wypowiedź dotyczy katolicyzmu tak naprawdę. A co Cię ciągnie do ewangelicyzmu I broń Boże nie chcę Cię odwodzić od KE-A! Pytam tylko

[Betina]

Witaj:)
oczywiście nie twierdzę, że cały katolicyzm jest na pokaz, akurat katolicy, którzy mnie otaczają nie są najlepszym przykładem ludzi świadomie wierzących. Mój post był prawie cały o katolicyzmie, ponieważ chciałam pokazać dlaczego odwróciłam się od KRK (jak widzisz nawet duchowni nie zachęcają do przynależenia do KRK).
Oczywiście rozumiem, że jeżeli chcemy wychowywać dzieci w określonej wierze, to należy samemu przestrzegać zasad tej wiary, jednak czy jest to powód, aby zmuszać osoby, miedzy którymi nie ma miłości, do zawarcia sakramentu, który zobowiąże ich na całe życie? Oczywiście można później wystąpić o unieważnienie sakramentu, jeśli znajdzie się "dobry" powód, ale czy o to w tym wszystkim chodzi? To jest właśnie ta hipokryzja katolicka, która mnie odrzuca.
Podobnie jest ze spowiedzią "do ucha", w której do 14 r. ż. uczestniczyłam. Ale dlaczego taka osoba, jak mój proboszcz (nie mówię, że wszyscy księża są tacy!) ma decydować o tym, czy jestem godna przystąpić do Sakramentu Eucharystii? Jako Ewangeliczka na pewno wiesz, że spowiedź "do ucha" jest reliktem średniowiecza, kiedy to ksiądz, ze się tak wyrażę: musiał wiedzieć co się dzieje we wsi...
Wierz mi, że moje przemyślenia nt. katolicyzmu są przemyśleniami popartymi doświadczeniami z wielu lat.
W KEA podoba mi się pełen sakrament Eucharystii, spowiedź do Boga, wyznawanie zasad zawartych w Piśmie Św, a nie ustalonych przez ludzi.

[Jakub]

Witaj Betino.

Widzę, że jest sporo rzeczy które zniechęca Cię do KRK. Rozumiem, że ciężko jest "rozliczyć" z długoletnim okresem na poboczu Kościoła. Ale skoro piszesz, że KEA do końca Ci nie odpowiada, bo kult świętych itp, to znaczy, że póki co, luteranizm chyba niekoniecznie jest tym czego poszukujesz.

Jest wielu cenionych księży, spowiedników, którzy z szacunkiem i kulturą będą chcieli z Tobą porozmawiać, a także przygotować do ślubu kościelnego.

Spróbuj odnaleźć Jezusa, postarać sobie poukładać wszystko w macierzystej wspólnocie, a jeśli uznasz, że mimo wszystko serce bije w ewangelickim kierunku to nasze drzwi są otwarte. Ale do tych drzwi nigdy nie prowadzi szeroka droga. Przejście na ewangelicyzm to nie pójście na skróty.

Rozumiem, że nie ma żadnych przeszkód formalnych do wzięcia ślubu kościelnego?

[jagna]

Jako Ewangeliczka na pewno wiesz, że spowiedź "do ucha" jest reliktem średniowiecza, kiedy to ksiądz, ze się tak wyrażę: musiał wiedzieć co się dzieje we wsi...

W luteranizmie też jest taka spowiedź, tylko nieobowiązkowa. Nie musisz do niej przysąpić, ale możesz. Sam Luter pisał, że może nieść wiele pociechy i się z nim zgadzam. Jakbym zrobiła coś naprawdę złego to chyba musiałabym iść do spowiedzi usznej.

Oczywiście można później wystąpić o unieważnienie sakramentu, jeśli znajdzie się "dobry" powód, ale czy o to w tym wszystkim chodzi?

Nie można unieważnić, a uznać nieważność, to różnica. A u nas też można w wyjątkowej sytuacji wziąć 2 ślub kościelny.

Oczywiście rozumiem, że jeżeli chcemy wychowywać dzieci w określonej wierze, to należy samemu przestrzegać zasad tej wiary, jednak czy jest to powód, aby zmuszać osoby, miedzy którymi nie ma miłości, do zawarcia sakramentu, który zobowiąże ich na całe życie?

.

Żyją razem a nie ma między nimi miłości? Bo jeśli rodzice nie są razem to zupełnia inna sytuacja. Ale jeśli nie mają ślubu a mogą, to uważam, że nie ma się co burzyć, że ksiądz nie chce chrzcić. Jak chcemy bez hipokryzji, to bez hipokryzji. Jakby się ksiądz zgodził to można mu zarzucić, że zrobił to dla kasy a nie szanuje zasad.

[Jacek]

Większosc uczestnikow na tej stronie to konwertyci. Strona Konfesyjni reprezentuje kierunek konserwatywny tzw, ortodoxji luteranskiej. Na tej stronie oprócz członkow KEAw Polsce biorą udział także członkowie koscioła luteranskiego zagranicą . Tu wypowiadają się luteranie i staroluteranie, o kierunku tradycyjnym i kierunku wysokokoscielnym. Prawo do uzywania nazwa katolicki nie przysługuje tylko KrK, rowniż my luteranie uważamy się z reformowanych katolikow. Pozdrawiam.