Używamy informacji zapisanych za pomocą plików cookies w celu zapewnienia Wam maksymalnej wygody przy korzystaniu z naszej strony. Korzystają z nich również firmy reklamowe. Jeżeli wyrażasz zgodę na zapisywanie informacji zawartych w cookies kliknij "Akceptuj", w przeciwnym wypadku wyłącz ciasteczka dla tej witryny w ustawieniach swojej przeglądarki. Akceptuj

Liberalne wychowanie dzieci w Szwecji

Re: Liberalne wychowanie dzieci w Szwecji

Postprzez jagna » Śr kwi 11, 2012 21:57

A nasladuj - tyle, że to w Polsce nielegalne. Nawet na Ukrainie nielegalne, legalne moze w wolnej Białorusi...

Ja tam bym wolała, by sobie dziecko pokaleczyło palec samo, niż wiedziało, ze matka może je uderzyć. No ale ja rozumiem, że ludzie miewają różne podejście do takich spraw. Bicie rózgą za bawienie się tarką, że też coś takiego mogło komuś wpaść do głowy hm... A co za zabawę zapałkami? Wieszanie za ręce pod sufitem?

Swoją drogą - ja bym dziecku tarkę zabrała i po krzyku. A pozwolić dziecku trzeć jabłko i (hipotetycznie) uderzyć za to tarcie - wybacz dla mnie chore. To jakby alkoholikowi polać setkę i potępić, że pije. Kończę dyskusję i cóż - na szczęście książka wycofana, a kary fizyczne zabronione. Więc możemy sobie piłeczkę odbijać, ale - dura lex, sed lex.
jagna
 
Posty: 248
Dołączył(a): Wt lut 08, 2011 21:46
wyznanie: ewangelicko-augsburskie(nf)
  

Re: Liberalne wychowanie dzieci w Szwecji

Postprzez Jacek » Śr kwi 11, 2012 22:00

Proszę, aby osoby które nie mieszkały w Szwecji, nie pisały farmazonów na temat Skandynawii, a szczególnie Szwecji. W tym kraju spędziłem wiele lat. Określenie raju socjalnego jakim jest Skandynawia, nie można utożsamiać z jakimiś krajami socjalistycznymi. Podobny model do skandynawskiego funkcjonuje w Szwajcarii, Luksemburgu, Anglii, Kanadzie. Po prostu jest to czysty sojusz kapitału z pracobiorcami. Co do wychowania dzieci jest to bardzo obszerny rozdział.
Jacek
 
Posty: 3013
Dołączył(a): So sie 11, 2012 21:32
wyznanie: Lutherska Missionsprovinsen i
dyplomy: 1
  

Re: Liberalne wychowanie dzieci w Szwecji

Postprzez Tomasz » Śr kwi 11, 2012 22:43

Oczywiście - "socjalizmu skandynawskiego" w żaden sposób nie można porównywać do "socjalizmu" jaki znamy z PRL - to dwie różne sprawy. To samo z kwestią wychowania dzieci.

Ja tam bym wolała, by sobie dziecko pokaleczyło palec samo, niż wiedziało, ze matka może je uderzyć.


Jagno - litości, nikt tutaj nie mówi o jakimś biciu, czy znęcaniu. Klapsikiem w tyłek jeszcze nikt nikogo nie skrzywdził. Tylko nie mówcie mi starych oklepanych prawd (czyt. bzdur) , że "zaczyna się od klapsik a później są pięści" Nieprawda. Sam jako dziecko mogłem dostać parę razy klapsa i mogę powiedzieć, że wyszło mi to tylko na dobre.
Avatar użytkownika
Tomasz
 
Posty: 3045
Obrazki: 67
Dołączył(a): So mar 20, 2010 23:01
Lokalizacja: Sosnowiec
wyznanie: ewangelicko-augsburskie
  

Re: Liberalne wychowanie dzieci w Szwecji

Postprzez jagna » Śr kwi 11, 2012 23:01

Dla mnie uderzenie przedmiotem to już nie klaps, tak na marginesie. No i ja też nie mówię o znęcaniu w tym wypadku. Nie twierdzę, że klaps to znęcanie, ale już długotrwała tresura tak, nawet jeśli poważnych obrażeń nie pozostawia. Może i klaps to nie znęcanie, ale brak szacunku - na pewno. Jasne, dzieciaki potrafią i świętego wyprowadzić z równowagi - ale czy żonę bijesz, jak Cię wkurza? No chyba nie.

Co do reszty - napisałam wyraźnie - JA BYM WOLAŁA... JA JAGNA. Mówiłam tu o konkretnej sytuacji - dziecko bawi się tarką. Ja Jagna bym zabrała tarkę, inna mama by czekała, aż się młode pokaleczy i się nauczy, inna by dała klapsa. Jagnowe liberalne zapewne plułoby jej za to w twarz :lol:

Może i dostałeś parę razy klapsa, ale pewnie nikt Cię kijem nie okładał, nie? Nie bił za dotykanie zabawek, nie podtapiał w lodowatej wodzie?

Już w ten wątek nie zaglądam po się robi pomieszanie z poplątaniem. Mogę tylko dodać: Wszystko, co uczyniliście jednemu z tych braci moich najmniejszych, Mnieście uczynili.
jagna
 
Posty: 248
Dołączył(a): Wt lut 08, 2011 21:46
wyznanie: ewangelicko-augsburskie(nf)
  

Re: Liberalne wychowanie dzieci w Szwecji

Postprzez Tomasz » Śr kwi 11, 2012 23:18

ale czy żonę bijesz, jak Cię wkurza? No chyba nie.


Oczywiście, że nie, ale czasami może by się przydało :lol:

To tak dla rozładowania atmosfery :wink:
Avatar użytkownika
Tomasz
 
Posty: 3045
Obrazki: 67
Dołączył(a): So mar 20, 2010 23:01
Lokalizacja: Sosnowiec
wyznanie: ewangelicko-augsburskie
  

Re: Liberalne wychowanie dzieci w Szwecji

Postprzez Wildente » Cz kwi 12, 2012 06:12

jagna napisał(a): Bicie rózgą za bawienie się tarką, że też coś takiego mogło komuś wpaść do głowy hm... A co za zabawę zapałkami? Wieszanie za ręce pod sufitem?


Totalnie nie łapiesz idei. NIE ZA. AIDS nie jest karą za seks z bylekim, ale konsekwencją. Rak nie jest karą za palenie, ale konsekwencją itp.

jagna napisał(a):Swoją drogą - ja bym dziecku tarkę zabrała i po krzyku. A pozwolić dziecku trzeć jabłko i (hipotetycznie) uderzyć za to tarcie - wybacz dla mnie chore.


Chore jest usuwać dziecku z drogi wszelkie zagrożenia. Nic się nie nauczy to raz, a dwa utopią jest sądzić, że do końca jego życia będziesz usuwać wszelkie zagrożenia. Usuwać masz tylko te zagrożenia, które są dla niego zbyt ciężkie jeszcze na tym etapie. I dlatego właśnie wersja z książki jest fajna, bo wprowadzasz kontrolowane i bezpieczne zagrożenia, które będą czegoś uczyć.

jagna napisał(a):To jakby alkoholikowi polać setkę i potępić, że pije. Kończę dyskusję i cóż - na szczęście książka wycofana, a kary fizyczne zabronione. Więc możemy sobie piłeczkę odbijać, ale - dura lex, sed lex.


Nie odróżniasz kary od konsekwencji.
Wildente
 
  

Re: Liberalne wychowanie dzieci w Szwecji

Postprzez jagna » Cz kwi 12, 2012 12:18

Konsekwencją złapania kolorowej piłeczki nie są ślady po biciu... A konsekwencją zabary np. wspomnianą tarką może być pocięty paluch. Jak już napisałam - dla mnie różnica czy dziecko samo zada sobie ból, bo nie słucha, czy ból zada mu rodzić. Pewnie zaraz ktoś wyskoczy z jakimś niebezpiecznym przykładem, typu walec, więc zaznaczam - nie o to mi chodzi.

Ja nie mówię, żeby całe zycie dziecku usuwac z drogi zagrożenia. Mówię o małym dziecku, za które rodzice są odpowiedzialni i powinni pilnować. A jak nie mają czasu to niech się zawczasu zastanowią czy dziecko chcą mieć czy rybki. Rybek nie trzeba pilnować. Jak wiem, ze mam w domu małe dziecko, to usuwam mu z drogi zagrożenia, a nie tresuję jak psa. Przynajmniej u mnie w domu tak to fukncjoniwało - bramka na schodach, żeby dziecko nie spadło, szuflady zabezpieczone, zapałki na górnej półce (choć pamiętam, że jako dziecko się nimi bawiłam i mama mi zabrała, tak po prostu usunęła zagrożenie, wyrodna :P)

A cóż Tomku, ludzie miewają różne sposoby na rozładowanie napięcia, nie chciałam wnikać :lol:
jagna
 
Posty: 248
Dołączył(a): Wt lut 08, 2011 21:46
wyznanie: ewangelicko-augsburskie(nf)
  

Re: Liberalne wychowanie dzieci w Szwecji

Postprzez Wildente » Cz kwi 12, 2012 13:16

jagna napisał(a):Konsekwencją złapania kolorowej piłeczki nie są ślady po biciu...


Nikt nie mówił o katowaniu, a o lekkim chwilowym bólu. Od uderzenia cienką i możliwie niezauważalną rózgą, żeby kojarzyło się, że tata zabronił, a piłeczka ugryzła, czyli tata miał rację zabraniając. A nie na zasadzie klasycznego podejścia ,,tata zabronił, wzięłam, nic mi się nie stało, a (wycięto. Reg.. Dział III, par 16 p. 5 Elżbieta) tata leje po tyłku albo zabrania telewizji i nie wiadomo w sumie dlaczego''.

Konsekwencją nieposłuchania rodzica jest coś złego. Nie wytłumaczysz dziecku, że zło może być niefizyczne, stąd po prostu skojarzenie ,,nieposłuszeństwo-ból'' na tym etapie jest OK.

jagna napisał(a):A konsekwencją zabary np. wspomnianą tarką może być pocięty paluch.


No właśnie. W klasycznej metodzie. Dlatego moja córka łazi z pociętym palcem. Przy metodzie z książki byłaby bezpieczniejsza.

jagna napisał(a):Jak już napisałam - dla mnie różnica czy dziecko samo zada sobie ból, bo nie słucha, czy ból zada mu rodzić.


Owszem, wielokroć w mojej recenzji wcześniej było, że idealnym rozwiązaniem byłoby tworzenie bezpiecznych sytuacji treningowych opartych o rzeczywisty atak przedmiotu. Tylko jak to zrobić? W podawanym przykładzie z tarką nie było do końca bezpiecznie, bo nie wiadomo na ile taka tarka rozwali palec. Może lekko, a może nawet urwać paznokieć. Dlatego metoda z książki jest mniej brutalna i kontrolowalna. A że niestety ma te wady, co piszesz, to się w pełni zgadzam.


jagna napisał(a): Jak wiem, ze mam w domu małe dziecko, to usuwam mu z drogi zagrożenia, a nie tresuję jak psa.


I źle robisz. To znaczy ,,jak psa'' ma pejoratywny wydźwięk, ale usuwanie wszystkich zagrożeń jest bez sensu. Trzeba dziecko w kontrolowany sposób oswajać z zagrożeniami i radzeniem sobie z nimi.

jagna napisał(a):Przynajmniej u mnie w domu tak to fukncjoniwało - bramka na schodach, żeby dziecko nie spadło,


No widzisz, można bramkę, a można nauczyć dziecko, że ma słuchać mamy. Jak będzie nastolatkiem, to będzie można albo skorzystać, że słucha mamy albo założyć bramkę z pasa cnoty i wykrywacza narkotyków.

jagna napisał(a):szuflady zabezpieczone, zapałki na górnej półce (choć pamiętam, że jako dziecko się nimi bawiłam i mama mi zabrała, tak po prostu usunęła zagrożenie, wyrodna :P)


No i zastosowała siłowy wariant. Tyle, że mniej dydaktyczny.
Wildente
 
  

Re: Liberalne wychowanie dzieci w Szwecji

Postprzez Agnes » Pt kwi 13, 2012 12:42

Astrid Lingren (której książki uważano właśnie w Szwecji dawniej za anty-wychowawcze, gdyz trakotwoały dzieci zbyt podmiotowo!) opisała kiedyś historię, którą znała z pierwszej ręki.

Pewien chłopiec coś zbroił. Matka postanowiła dać mu nauczkę. Kazała, żeby poszedł do ogrodu i sam poszukał kija, potem przyniósł go, bo tym właśnie własnoręcznie wyszukanym przez siebie kijem miał dostać lanie. Nie w sensie znęcania - ale chodziło o symboliczną karę, zwłaszcza ze syn rzeczywiście był nieposłuszny. Chłopiec dość długo nie wracał. Wreszcie przychodzi i mówi z płaczem: "Mamo, nie mogłem znaleźć żadnego kija. Ale tu, proszę, masz zamiast tego kamień. Możesz nim we mnie rzucić." W tym momencie rozpłakała się matka. Zrozumiała, że syn był przekonany, iz w karze chodzi o to,aby sprawić ból. Do tego nadaje się i kij, i kamień...

Kamień został położony na półce w kuchni - jako swoiste memento dla rodziców tego chłopca. Że wychowywanie jak najbardziej oznacza i karanie, i nagradzanie. Ale że kara - wyjąwszy wyjątkowe przypadki, o których na tym wątku sama pisałam - nie może być redukowana tylko do bodźca bólowego. Takie behawioralne podejście jest porażką pedagogiczną.

Jeszcze raz cytat z mojego autorytetu w sprawach wychowywania dzieci i poświęcenia się dla nich (iście chrześcijańskiego), czyli z Janusza Korczaka: "Uderzyć dziecko niekarne to jak uderzyć gorączkującego w malignie."

Wildenete, a może poczytaj też sobie na odmianę coś Piageta lub Kohlberga lub Marii Montessori. To są klasycy pedagogii. Mający wybitne osiągnięcia. I żadne z nich nie jest współczesnym liberalnym Szwedem ani zwolennikiem bezstresowego wychowania.
Agnes
 
Posty: 556
Dołączył(a): Pn sie 22, 2011 20:06
Lokalizacja: Kraków
wyznanie: ewangelicko-augsburskie
dyplomy: 1
  

Re: Liberalne wychowanie dzieci w Szwecji

Postprzez jagna » Pt kwi 13, 2012 12:59

Wildente, Ty naprawdę jesteś matką?

Wildente napisał(a):No widzisz, można bramkę, a można nauczyć dziecko, że ma słuchać mamy. Jak będzie nastolatkiem, to będzie można albo skorzystać, że słucha mamy albo założyć bramkę z pasa cnoty i wykrywacza narkotyków.


Moja siostra miała roczek, no może półtora jak zamontowano tę bramkę. Uczyła się chodzić i mogła z tych schodów zlecieć nawet na nie nie wchodząc, ot potknąć się zwyczajnie przechodząc obok, miała też zwyczaj biec do domowników na powitanie, ale rozumiem, ze według ciebie dzieciaka biegnącego do mamy należy zdzielić rózgą, co by się gówniarz nauczył, ze na schody się nie wchodzi, nawet jak widzi kochaną mamę?

Uważsz, że roczniak może "słuchać mamy"? Zwłaszcza jak na schody może upaść zabawka, albo zlecieć piłeczka, no wiec trzeba po nią zejść i wtedy nie pomyśli o słuchaniu mamy. Bo się nie rozumie. Więc po to była bramka. Wg ciebie roczniak powinien dostać rózgą i się nauczyć bez bramki? A jakby sobie zapomniał i jednak zleciał z tych schodów na betonową posadzkę, to co? Peszek? Ach tak, usuwanie dziecku zagrożeń w postaci schody zabezpieczone przed roczniakiem to dla ciebie jedno i to samo ze strzepywaniem pyłka sprzed nóg siedemnastolatka :lol:

I sądzisz, że zbuntowany nastolatek posłucha mamy, jak mu mama powie: Kaziu, nie wolno ci brać narkotyków. Zaczepi Kazia diler, a Kazio odpowie - nie, mama nie kazała :lol: Nie porównuj nastolatka do roczniaka czy dwulatka, bo to śmieszne, nie widzisz? Małe dziecko często nie rozumie, że nie wolno i czemu nie wolno. I zamiast je tresować, wystarczy o nie D B A Ć. Aż osiągnie pułap wiekowy pozwalający rozumieć zakazy rodziców.
jagna
 
Posty: 248
Dołączył(a): Wt lut 08, 2011 21:46
wyznanie: ewangelicko-augsburskie(nf)
  

Poprzednia stronaNastępna strona

Powrót do Rozmowy o wszystkim

Kto przegląda forum

Użytkownicy przeglądający ten dział: Brak zidentyfikowanych użytkowników i 16 gości

cron