Vojtas napisał(a):Te księgi nie zostały usunięte. Dopiero Sobór Trydencki oficjalnie właczył te księgi do kanonu Pisma.
Twierdzenie, że Sobór Trydencki dołączył jakieś księgi do kanonu Pisma świętego jest nieprawdą.Księgi deuterokanoniczne zostały uznane za natchnione i wpisane na listę ksiąg kanonicznych
w IV wieku, razem z pozostałymi księgami Starego i Nowego Testamentu.Potwierdzają to zapisy orzeczeń synodu w Hipponie, dekret papieża Damazego z 382 roku, a także skład Wulagaty.Sobór nie włączył żadnych nowych ksiąg, ale uroczyście potwierdził księgi istniejące i uważane za natchnione.To Luter, a nie Sobór Trydencki dokonał zmian.
Jeśli ktoś ma wątpliwości, jaki kanon obowiązywał przed Soborem Trydenckim, to wystarczy sięgnąć do tekstu o 100 lat wcześniejszego który pochodzi z Soboru Florenckiego z lat 1438 – 1445:
" (...) wyznaję, że jeden i ten sam Bóg jest autorem Starego i Nowego Testamentu, tj. Prawa i Proroków oraz Ewangelii, bo święci obu Testamentów mówili pod natchnieniem tego samego Ducha Świętego. Księgi ich ze czcią przyjmuję pod następującymi tytułami: Pięć ( ksiąg) Mojżesza, to jest ( księgi) Rodzaju, Wyjścia, Kapłańska, Liczb, Powtórzonego Prawa; ( księgi) Jozuego, Sędziów, Rut, cztery Królewskie, dwie Kronik, Ezdrasza, Nehemiasza, Tobiasza, Judyty, Estery, Hioba, Psalmy Dawida, Przypowieści, Eklezjastesa, Pieśni nad Pieśniami, Mądrości, Eklezjastyka, Izajasza, Jeremiasza, Barucha, Ezechiela, Daniela; Dwunastu Mniejszych Proroków to jest : Ozeasza, Joela, Amosa, Abdniasza, Jonasza, Micheasza, Nahuma, Habakuka, Sofoniasza, Aggeusza, Zachariasza, Malachiasza; dwie Machabeuszów; cztery Ewangelie: Mateusza, Marka, Łukasza, Jana ; czternaście listów Pawła: do Rzymian, dwa do Koryntian, do Galatów, do Efezjan, do Filipian, do Kolosan, dwa do Tesaloniczan, dwa do Tymoteusza, do Tytusa, do Filomona, do Hebrajczyków; dwa Piotra, trzy Jana, jeden Jakuba, jeden Judy; Dzieje Apostołów i Apokalipsa Jana." (Dekret dla Jakobinów z Bulli Cantate Domino 04.02.1441)
Vojtas napisał(a): W starozytnosci chrześcijanie nie uznawali ich za natchnione (mimo że były popularne)
To również nieprawda.Uczony protestancki Jhon Kelly piszę:
"W dwu pierwszych wiekach w każdym razie Kościół przyjął zdaje się wszystkie te dodatkowe księgi albo większość z nich, jako natchnione i traktował je niewątpliwie jako Pismo Święte.Cytaty z Księgi Mądrości na przykład występują w Pierwszym Liście Klemensa Rzymskiego i w Liście Barnaby a u tego ostatniego z drugiej (czwartej) Księgi Ezdrasza i Eklezjastyka.Polikarp cytuje Księgę Tobiasza a Didache Eklezjastyka.Ireneusz odsyła do Księgi Mądrości, do historii Zuzanny, Bela i Węża oraz do Księgi Barucha.Używanie Apokryfów przez Tertuliana, Hipolita, Cypriana i Klemensa Aleksandryjskiego jest zbyt częste, żeby stosować szczegółowe odsyłacze." (Początki doktryny chrześcijańskiej str.50)
I dalej na stronie 51 piszę:
"Dla zdecydowanej większości jednak Pisma deuterokanoniczne zaliczały się do Pisma świętego w najpełniejszym tego słowa znaczeniu.Augustyn na przykład, którego wpływ na Zachodzie był decydujący, nie czynił żadnych różnic między nimi a resztą Starego Testamentu."Agnes napisał(a):Księgi deuterokanoniczne nie są uznawane przez Kościoły poreformacyjne, gdyż (w skrócie):
- Nigdy nie należały do kanonu hebrajskiego.
Mała poprawka.
Współcześnie nie ma tych ksiąg w Biblii Hebrajskiej, ale nie jest prawdą, że wcześniej żydzi (przynajmniej niektórzy) nie włączali ich do kanonu, ponieważ:
a) historia potwierdza to, że w synagogach odczytywano Księgę Barucha w Dniu Przebłagania jeszcze w IV w. po Chr., a wcześniej czytano też: 1 Księgę Machabejską, Tobiasza, Judyty.
b) do X w. po Chrystusie pisarze palestyńscy przytaczają fragmenty Księgi Syracha, i cytują jako świętą księgę.
c) Księgę Syracha jako księgę kanoniczną cytuje Talmud (Wstęp do Księgi Syracha w Biblii Tysiąclecia wydanie II)
Agnes napisał(a):Nie sięgano do nich również w pierwszych wiekach chrześcijaństwa.
Nie jest prawdą twierdzenie, że do ksiąg deuterokanonicznych nie sięgano w pierwszych wiekach chrześcijaństwa, jak wykazałem powyżej, sięgano.
Agnes napisał(a):- Nie są cytowane w NT, w którym znajduje się wiele odnośników do ST (przy czym z kanonicznych nie są cytowane: Księga Estery i Pieśń nad Pieśniami).
Argument o "nie cytowaniu" jest absurdalny. Fakt nie cytowania nie oznacza, że dana księga nie jest natchniona. Gdyby tak było, to co robią w waszym kanonie księgi np.: Estery czy Rut? Zresztą sama zbiłaś swój argument na to, jakoby niecytowanie miało świadczyć o braku natchnienia, gdyż jak słusznie zauważyłaś, również niektóre kanoniczne księgi nie są cytowane, czy więc to oznacza, że nie są one natchnione ?
Św. Paweł nawiązuje jednak do Księgi Mądrości w Rz 9:21:
"Czyż garncarz nie ma mocy nad gliną i nie może z tej samej zaprawy zrobić jednego naczynia ozdobnego, drugiego zaś na użytek niezaszczytny?". Pierwsza część wersetu to nawiązanie do Iz 64:8, jednak w Księdze Izajasza nie ma nic na temat naczyń na zaszczytny i niezaszczytny użytek. Jest to oczywiste nawiązanie do Mdr 15:7:
"I z tej samej gliny ulepił tak naczynia służące do celów szlachetnych, jak do przeciwnych - wszystkie podobnie. Jaki zaś będzie użytek jednego lub drugiego - rozstrzyga garncarz.". Zresztą, Księgi Mądrości w argumentach Św. Pawła w Liście do Rzymian jest więcej, przykładem są opisy stanu grzesznego człowieka w Mdr 11:15 i Rz 1:21-23.
Ponadto, w Mdr 2:17-20 znajduje się proroctwo śmierci Chrystusa na krzyżu oraz jej okoliczności, zwłaszcza roli Żydów. W Mt 27:43 Żydzi mówią:
"zaufał Bogu: niechże Go teraz wybawi, jeśli Go miłuje. Przecież powiedział: "Jestem Synem Bożym". I teraz zachodzi pytanie: dlaczego Żydzi twierdzą, że jeśli Jezus jest Synem Bożym, to Bóg go wybawi? Otóż jest to oparte na Mdr 2:18
"Bo jeśli sprawiedliwy jest synem Bożym, Bóg ujmie się za nim i wyrwie go z ręki przeciwników" Nie wiem czy wiesz, ale przypisy do Mt 27:43 z odniesieniem do Mdr 2:18 znajdowały się nawet we wczesnych protestanckich Bibliach.
Agnes napisał(a):- Powstały w okresie 400 lat pomiędzy Malachiaszem a Janem Chrzcicielem, kiedy to nie było proroczych wypowiedzi. Dlatego Żydzi nie uznali ich za kanonicze. Autorami kanonicznych ksiąg ST są prorocy.
Wybacz, ale ten zarzut jest niepoważny.Przecież wiele ksiąg protokanonicznych też nie zostało napisanych przez proroków vide księga Estery. Z kolei Księga Barucha jest księgą prorocką, noszącą imię sekretarza i przyjaciela proroka Jeremiasza.Pytanie którzy Żydzi ? bo Żydzi mieli to do siebie, że uznawali różne listy ksiąg za natchnione. Przykładowo kanon saduceuszów obejmował tylko Torę, kanon esseńczyków nie był zamknięty, ponieważ uważali, ze nie wszystkie księgi zostały już spisane,odrzucali oni również Księgę Estery, faryzeusze swój kanon zamknęli dopiero grupo po śmierci Jezusa, zaś kanon Żydów z diaspory obejmował między innymi właśnie księgi deuterokanoniczne.
Agnes napisał(a):- Żaden z autorów ksiąg deuterokanonicznych nie twierdzi zresztą jednoznacznie, wprost, że przekazuje słowa Boga, że pisze w Jego autorytecie, z Jego woli.
O tym, czy dany tekst jest pisany z Bożej inspiracji i czy jest przez Niego natchniony, nie zawsze decyduje wewnętrzne przekonanie pisarza. Przykładowo Św.Łukasz Ewangelista, kiedy pisał swoje księgi też nie miał takiego przekonania, wystarczy przeczytać jego przedmowy (Łk 1,1-4 Dz 1,1-11).
Agnes napisał(a):- Księgi deuterokanoniczne zawierają treści często sprzeczne z treścią i przesłaniem 66 ksiąg kanonicznych. Łącznie z okultyzmem, praktykami magicznymi, modlitwami za zmarłych.
Można prosić przykłady ?
Agnes napisał(a):- W tym, że te księgi nie sa w kanonie nie ma niczego dziwnego.
Te księgi nie są w kanonie Żydowskim i protestanckim, natomiast w kanonie, ustalonym przez Kościół Chrystusa te księgi się znajdują.
Agnes napisał(a):Dlatego nie można powiedzieć, że Reformacja "zabrała" coś z kanonu. Odwrotnie - to KRK dodał, nadając niesłusznie księgom wtórnokanonicznym taki sam status jak 66 Księgom Objawionym.
Jak wykazałem powyżej, Kościół nie dodał nic do kanonu, to Luter odjął z niego te księgi, które przeczyły jego nauce.